ABOUT ME

(scrol down for English version "coaching/instruction")

Een vak-idioot. Tot die categorie behoor ik wel denk ik. Ik was acht jaar toen ik van de opleiding in Deurne hoorde en zei: "Mam, daar wil ik naar toe!" Mijn moeder zei: "Ok, maar dat kunnen we later nog wel eens bespreken wanneer je wat ouder bent, misschien is het dan weer anders". Maar het werd dus niet anders, in één rechte streep ging ik door. Nou ja, bijna dan, het leek mij zinvol om na de MAVO toch nog de HAVO te doen. Ik was realistisch genoeg om in te zien dat je na je "paarden-carrière" - zo maar wat kan gebeuren met een lelijke val ofzo- , niet zover komt met alleen de MAVO. Met ook nog een HAVO-diploma kon ik altijd nog eventueel een HBO opleiding gaan volgen.

Dus ik was 4 jaar: mijn eerste pony ritje. 5 jaar: op manege les. 8 jaar: een eigen pony. 12 jaar:  mijn eerste B-wedstrijd (groepdressuur, jawel). 16 jaar: een nieuwe, grotere pony. 19 jaar: mijn eerste paard en na de HAVO naar Deurne(NHB)! Ik werd in heel mijn ponytijd L2 dressuur en L springen. Ik moest het in mijn upje rooien, ging te pony/paard langs de weg naar club-les, een trailer hadden we niet, ouders die met mij mee konden op wedstrijd was geen optie i.v.m. hun eigen drukke bedrijf en wanneer ik op wedstrijd wilde, moest ik ervoor zorgen dat ik mede clubgenoten warm kreeg om mee te gaan, anders reed de vrachtwagen niet. Ik was er maar druk mee.

Maar ik werd aangenomen in Deurne, ondanks dat ik niet heel veel bagage had aan paardenkennis vanuit de familie, ik was gewoon "donders handig" en door mijn leergierige instelling goed voorbereid.

Na Deurne heb ik bijna 25 jaar een eigen bedrijf gehad, manege, pension, africhting, instructie, training, verkoop, etc. Ik leidde paarden op in vooral dressuur en t/m Prix St George, reed vele rassen, gaf als instructeur niveau 4 heel veel les, werd jurylid tm ZZL, gaf nog les op het Terra MBO sport (opleiding PDA tussendoor) en nadat mijn bedrijf verkocht was ben ik naar Twente gekomen.

Door de jaren heen heb ik heel veel geleerd, kennis vergaard, nieuwsgierig als ik ben, altijd op onderzoek uit en puzzelen naar het hoe en waarom bij alle voorkomende poblemen van paarden, ruiters, zadels, etc. Nooit kort door de bocht, altijd bedenken dat een probleem een oorzaak heeft die je boven water moet zien te krijgen. In alle rust en met veel geduld. Mensen die mij kennen weten dat ik veel geduld heb, rustig en consequent ben, recht door zee kan zijn. Dat ik niet probeer te oordelen en het ook altijd van "de andere kant" bekijk. Ik geef met veel plezier les op álle niveau's en aan alle rassen omdat iedereen recht heeft op kennis en hulp. Daarnaast heb ik een positieve en opbouwende instelling! Contact

meer op: www.paard-educatief.nl

Lesgeven en Coachen ineen,

Lesgeven en Coachen is natuurlijk niet helemaal hetzelfde maar ze hebben wel een enorme overlapping. Coachen is meer de mentale ondersteuning om sporters gemotiveerd en positief te houden ook wanneer het tegezit, instructie is iets meer de koude en technische kant om dát te leren waarbij de uitvoering in wedstrijdverband ook het juiste resultaten gaat geven. Ik verweef het lesgeven en het coachen steeds weer, het gaat hand in hand en het is effectiever voor het leerproces, beter voor ruiter en paard. Beiden blijven blijer en meer tevreden.

Zou je een hardloper zijn, dan vergt dit als sporter een andere benadering dan wanneer je paardrijdt, c.q. met dieren werkt. Met dieren heb je altijd te maken met grenzen die gerespecteerd dienen te worden zodat de sport voor beiden een plezierige aangelegenheid blijft. Sport die voor béiden voldoening brengt! Dat is het streven! Anders wordt paardrijden niets anders dan een verkapte slavernij. Of zelfs dierenmishandeling. (Helaas komt dit nog veel voor: stierenvechten, honden-/hanengevechten, windhondenraces, maar ook in de paardensport "in de achtertuin" waar geld net iets belangrijker is dan dierwelzijn.)

Ik ben er van overtuigd dat ook paarden voldoening kunnen halen uit hun werk. Door beloning en waardering. Deze beloning en waardering van zijn berijder stelt hij vooral op prijs wanneer er ook sprake is van een band. Een vriendschapsband waarbij er sprake is van een leider en een volger, waarbij de volger behoefte heeft aan blijk van waardering van zijn leider na zijn inspanning. Grappig is dat je daar het paard niet altijd al jaren voor hoeft te kennen. Als hij je vertrouwd en hij begrijpt je bedoeling, dan zal hij met plezier ook iemand plezieren die hij pas kort kent.

Vergeet niet dat het paard in zijn natuurlijke habitat een rol heeft. Binnen de kudde heeft elk paard een rol van belangrijkheid of juist onbelangrijkheid wanneer je helemaal onderaan staat. (Ook dat zal invloed hebben op de vorming van karakter van jouw paard, maar dat is een ander hoofdstuk.) Ze hebben de rol van leider, volger, helper, vriend van..., de wijze oude merrie, de alpha-hengst, de benjamin etc. En onderling worden deze plekken bepaald.

Wanneer je het paard uit zijn kudde haalt, volledig op stal zet, elk geïsoleerd in een box, dan ontneem je het paard zijn levensrol. Dat kan enorm deprimerend zijn wanneer daar niks voor terug komt. Het is heel belangrijk dat de mens, degene die dagelijks met het paard werkt, hem weer een nieuwe rol geeft. De rol van "de vriend van...", een volger. En wanneer het paard dan dingen leert die bij "goed doen" beloond en gewaardeerd worden, dan gaat hij dat graag voor Zijn Mens doen. Dan kijkt hij naar je uit! Dan is zelfs af en toe heel hard werken helemaal geen straf.

Voor ons ruiters is dat natuurlijk geen hele simpele taak. Er zit geen toetsenbord op een paard en je krijgt er geen gebruiksaanwijzing bij. Daar komt een instructeur/coach om de hoek kijken. Als instructeur leg ik je uit wat het belang is van kennis, begrijpen en het goed lezen van je paard. Kijkend naar conditie, leeftijd, graad van africhting, exterieur en functioneren. En ook naar zijn gemoedstoestand. Zodat je weet of je een stap verder kunt of een stapje terug moet of gewoon nog even moet wachten.... Natuurlijk kan ik als instructeur je ook fijn helpen met een schouderbinnenwaarts, goede overgangen, een wissel of een pirouette. Ik heb zelf dat niveau gereden en ik ben immers ook nog jury-lid, dus ik weet hoe er tegenaan gekeken wordt. Maar wanneer het paard er mentaal en/of fysiek nog niet aan toe is, is dat vrij zinloos. Je overvraagt hem dan en breekt af wat je hebt opgebouwd. Mentaal en fysiek. Met aan het einde van het liedje een nóg langere weg te gaan of een paard dat zelfs niet meer te repareren is. De snelste weg naar een goed resultaat is m.i. "geen haast".

Als coach probeer ik geduld en begrip bij te brengen en een positieve instelling. Ongeduldige ruiters zijn namelijk vaak (onbedoeld) onredelijk en destructief. Ik doe het coachen voor de ruiters; omgaan met tegenslag, het lastige leerproces, omgaan met het feit dat je in deze sport heel hard kunt werken en geen streep vooruit komt omdat jouw paard met b.v. nog een trauma uit het verleden zit, etc. In een andere sport zoals b.v. bij hardlopen heb je bij wijze van spreken alleen met je zelf en je sportschoenen te maken. Dan kun je je zelf gewoon de 'schuld' geven. Bij paarden zit je met de factor "paard" waar je natuurlijk wel invloed op hebt, maar ook op vele aspecten niet altijd. Gezondheid en talent zijn er twee van. Coachen doe ik dan natuurlijk ook voor de paarden. Opdat de ruiters begrip blijven houden, niet boos/ongeduldig worden en dat ruiters zich altijd blijven afvragen: "Waaróm doet mijn paard dit"? En dat gaan we dan uitzoeken!

Voel je je goed bij deze insteek, heb je interesse? Neem dan contact op. Ik geef les op locatie. Ik geef les op alle niveaus, alle rassen. Paard en ruiter samen met plezier en in alle eerlijkheid vooruit helpen, dat is het doel. Contact